مشخصات پروژه:
آرشیتکت: استودیو معماری extrastudio
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!متراژ: 120 مترمربع
سال: 2025
دسته بندی: خانه ویلایی
شهر: لورینا Lourinhã
کشور: پرتغال
این مطلب را هم بخوانید...
این زمین که یک نوار باریک و شیب‌دار در قلب حومه شهر است، با دریا پنج دقیقه پیاده‌روی فاصله دارد و چشم‌اندازهای پانورامایی از دریا، دره و روستای دوردست ارائه می‌دهد.
لورینیا هیچ‌گاه منطقه‌ای ثروتمند نبوده است؛ ساختمان‌های آن ساده و بی‌تکلف هستند و به شکلی طبیعی در چشم‌انداز جای گرفته‌اند، چیزی که به نوعی در ساختمان‌های چند دهه اخیر به فراموشی سپرده شده است.
یک خانه ویلایی، به دور از الزامات روزمره، آزادی و امکان آزمون و خطای بیشتری را فراهم میکند. این خانه باید بزرگ، غیررسمی، و از نظر فیزیکی قابل لمس باشد و ریتم و زمان خودش را به محیط تحمیل کند. ما می‌خواستیم شکلی بسیار ساده برای این خانه بسازیم و عناصری را که در ساختمان‌های محلی تاریخی استفاده می‌شدند، به روشی مدرن و امروزی با هم ترکیب کنیم.
این مطلب را هم بخوانید...
رابطه با توپوگرافی (پستی و بلندی زمین) برای ما بسیار مهم بود: خانه به گونه‌ای طراحی شده که با حداقل تماس ممکن بر روی زمین قرار بگیرد و به بافت موجود اجازه دهد که از زیر آن عبور کند. چهار دیوار حائل از یک سکوی صلیبی شکل پشتیبانی می‌کنند که خانه روی آن قرار گرفته و بالای زمین معلق است.
این سکو فقط در یک نقطه با زمین شیب‌دار تماس پیدا میکند تا امکان ورود فراهم شود. در سایر جهات، تراس‌هایی تعبیه شده‌اند که در هوا معلق هستند و فضای داخلی را به بیرون گسترش می‌دهند و هر اتاق را به یک خلوتگاه خصوصی تبدیل می‌کنند. برای ایجاد یک ورودی حیاط روباز، یک فضای خالی از بدنه اصلی خانه جدا شده است که با یک دروازه کشویی بزرگ محصور می‌شود.
خانه در یک طبقه سازماندهی شده است؛ آشپزخانه، ناهارخوری و نشیمن در یک فضای بزرگ مشترک قرار دارند که به طور متقارن به سمت شمال، شرق و غرب باز می‌شود، در حالی که سه اتاق خواب رو به جنوب هستند.
این مطلب را هم بخوانید...
با اینکه مساحت زیربنای داخلی به حداکثر ۱۲۰ متر مربع محدود شده، اما معماران با بهره‌گیری کامل از ارتفاع فضا، این کمبود را جبران کرده‌اند و حسی غیرمنتظره از عظمت و مقیاس بزرگ ایجاد کرده‌اند.
یک نورگیر بزرگ سقفی در اتاق نشیمن این حس را تقویت میکند، در حالی که در بخش‌های دیگر، مجموعه‌ای از نورگیرهای دایره‌ای (oculi) که دقیقاً بر اساس مدل سه‌بعدی و هندسه ساختمان طراحی شده‌اند، به نور مستقیم نورگیر اصلی اجازه می‌دهند تا از میان خانه عبور کرده و به تاریک‌ترین نقاط آن برسد.
برای چهار ماه از سال، یک پرتو نور پیش از غروب آفتاب، هر اتاق را روشن میکند و در طول انقلاب تابستانی و زمستانی به اوج شدت خود می‌رسد.
این مطلب را هم بخوانید...
ابزارهای معماری ساده، امکان و حس انعطاف‌پذیری و غیررسمی بودن را در این خانه تقویت کرده‌اند. پنجره‌ها به طور کامل درون دیوارها پنهان می‌شوند و خانه را به یک فضای بزرگ روباز تبدیل می‌کنند. این کار باعث گسترش فضای داخلی به بیرون می‌شود و لحظاتی مانند حمام کردن را به تجربه‌ای در فضای آزاد تبدیل میکند.
گفت‌وگوی نزدیک بین کارفرما و سازنده در طول ساخت، فرصتی فراهم کرد تا گذر زمان، شانس و دانش کارگران، اثر خود را بر خانه بگذارند. دیوارهای گچ‌کاری‌شده‌ی خاکستری، بدون پوشش باقی ماندند و یک فضای داخلی تک‌رنگ (مونوکروم) ایجاد کردند. در جایی که ممکن بود، نورگیرها و فرورفتگی‌های جدیدی به دیوارها اضافه شد. یک در فولادی در راه‌پله با شیشه قرمز جایگزین شد، سنگ‌های تراورتن نقره‌ای ایرانی و مرمر آبی-سبز برای هماهنگی با دیوارهای داخلی انتخاب شدند و نمای بیرونی که قرار بود خاکستری باشد، در نهایت رنگی متفاوت به خود گرفت.
این مطلب را هم بخوانید...
در قسمت بیرونی خانه، یک استخر دراز در میان درختان کاج وحشی و به موازات دریا قرار گرفته است.
به چشم‌انداز طبیعی منطقه تقریباً دست نخورده است. تمام درختان موجود حفظ شدند و برای پاسداری از ماهیت کشاورزی محیط اطراف، ردیف‌هایی از درختان میوه در دامنه‌ها کاشته شده‌اند.
مشتریان ما را پس از تکمیل پروژه به خانه دعوت کردند. تنها صدایی که در هوا شنیده می‌شد، صدای موج‌هایی بود که به ساحل می‌خوردند و صدای مردم از آن سوی دره. شب‌ها، پرندگانی که نمی‌شناختیم آواز می‌خواندند و صدای قورباغه‌هایی از یک جویبار نزدیک همدم ما بودند.
این مطلب را هم بخوانید...
این مطلب را هم بخوانید...
گالری عکس های پروژه
