در مقاله برای نشریه آرت‌فوروم با عنوان «درون مکعب سفید» نوشته برایان او’دوهرتی، منتقد هنری نوشت: «یک گالری طبق قوانینی به همان اندازه دقیق ساخته می‌شود که برای ساخت یک کلیسای قرون وسطایی. دنیای بیرون نباید وارد شود، بنابراین پنجره‌ها معمولاً بسته می‌شوند. دیوارها سفید رنگ می‌شوند. سقف منبع نور می‌شود. کف چوبی به گونه‌ای صیقل داده می‌شود که شما به طور کلینیکی روی آن قدم بزنید یا با فرش پوشانده می‌شود تا بی‌صدا قدم بردارید و به پاهایتان استراحت دهید در حالی که چشمانتان به دیوار خیره شده‌اند… در واقع حضور آن قطعه عجیب مبلمان، یعنی بدن خودتان، اضافی است و یک مزاحمت به نظر می‌رسد.»
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!
همانطور که او’دوهرتی اشاره کرد، “گالری ایده‌آل” هنر را از هر چیزی که ممکن است از رابطه هنر با خودش بکاهد، جدا میکند؛ هر چیزی که بتواند در این واقعیت که آن “هنر” است، دخالت کند، حذف می‌شود. در پاسخ، هنرمندان، طراحان و مدیران خلاقیت، درهای این “مکعب‌های سفید” را می‌شکنند و چیدمان‌ها و استندهای نمایش محصولات را به فضا اضافه میکنند.
گالری Cosmos and Matter یکی از همین مکان‌هاست. این پروژه که در نوامبر ۲۰۲۴ در پاریس افتتاح شد، از محدودیت‌های گالری‌های سنتی دوری میکند و به جای آن یک جایی را ترجیح می‌دهد که افراد را با فضایی که در آن هستند و مبلمان و آثار هنری که در آن قرار دارند، مرتبط میکند – تعامل و حضور، نکته اصلی است.
این مطلب را هم بخوانید...
بنیانگذاران، ماری-کاساندر بولتیل و هلن آگیلار، این ایده را پس از ملاقاتی در سال ۲۰۲۱ که برای بولتیل، کارآفرین حوزه سلامت و طرفدار زندگی پایدار مستقر در لندن، مطرح کردند. بولتیل می‌گوید: «هلن آگیلار من را با چالش‌های واقعی مرتبط با طراحی، معماری و مواد آشنا کرد. من در کنار او، خود را به انجمن طراحی پایدار مستقر در پاریس متعهد کردم و هدفم آگاهی رساندن بود.» این دو به سرعت متوجه شدند که می‌خواهند رویکرد جدیدی را در “هنر زندگی” در “فضاهای معمولی” کشف کنند. نتیجه این ایده، گالری Cosmos and Matter بود که به گفته بولتیل، “یک پروژه غیرانتفاعی و یک جنبش است که به دنبال آغاز تغییر جمعی به سوی روشی سالم و بارور برای زندگی، بدون افراط در زیبایی است.”
شوروم Cosmos and Matter طبقه دوم یک ساختمان هاوسمانی بسیار زیبا در منطقه هفتم پاریس، چند قدم دورتر از فروشگاه بزرگ Le Bon Marché، قرار دارد. این مکان به دلیل خاصیت “زودگذر بودن” آن انتخاب شد – بنیانگذاران مکان‌هایی را ترجیح می‌دهند که برای پروژه‌های آینده در نظر گرفته شده‌اند. بازدیدکنندگان دعوت می‌شوند تا پابرهنه (بدون هیچ چیزی بین کف پا و خود فضا) در آپارتمان ۲۵۰ متری قدم بزنند و به هر چیدمانی وارد و از آن خارج شوند، چیدمان‌هایی که “از برداشت‌های صرفاً زیبایی‌شناختی از اشیاء و مبلمان فراتر می‌روند و هدفشان پرداختن به معنای آنچه منتقل میکنند است… ایده این است که هر بازدیدکننده بتواند به روشی معتبر با فضا و ترکیب آن تعامل داشته باشد.”
این مطلب را هم بخوانید...
هنگام انتخاب آثاری که برای این شوروم مناسب بودند، بنیانگذاران به یک مانیفست – فهرستی از اقداماتی که شیوه زندگی Cosmos and Matter را تجسم می‌بخشند – مراجعه کردند. این اقدامات شامل کار در هماهنگی با چرخه‌های طبیعی، به حداقل رساندن آسیب به محیط زیست، پیوند دانش اجدادی با شیوه‌های مدرن، کاهش سمی بودن فضاهای داخلی و پیشنهاد رابطه متفاوت با زباله است – اهدافی که فقط از طریق رفتارهای هدفمند و شرکای واقعاً متعهد و همفکر قابل دستیابی هستند.
جاه‌طلبی بولتیل و آگیلار در “گالری سالن ماه” به اوج خود می‌رسد، جایی که هر هفته هنرمندان و متخصصان بحث و گفتگو میکنند و ایده‌های خود را به اشتراک می‌گذارند. بولتیل می‌گوید که این فضایی دوستانه است، فضایی که بیان اصیل را تشویق میکند و انرژی زنانه را آشکار میکند. او می‌گوید: «از کارگردانی خلاقانه گرفته تا هدایتگری و هدفمندی، این فضای مورد علاقه من است. می‌خواستم ایده “سالن ادبی” از عصر روشنگری در پاریس را دوباره بررسی کنم. در آن زمان، گالری سالن یک رویداد فرهنگی فرانسوی و یک گردهمایی اجتماعی بود که در آن مهمانان در مورد هنر، فلسفه و ادبیات بحث می‌کردند.»
این مطلب را هم بخوانید...
در “گالری سالن ماه”، قطعه مورد علاقه بولتیل – یک بلندگوی چوبی به نام Mélomane 1 اثر آتلیه موسه – به نمایش گذاشته شده است. به گفته بولتیل، هنرمند و مجسمه‌ساز چوب، تیموتی موسه، از قاب‌های قدیمی کلیساها یا بناهای تاریخی در حال مرمت استفاده میکند. نتیجه، وسیله‌ای مدرن از چوب است که مهارت دست موسه و نقص‌های طبیعی ماده‌اش را نشان می‌دهد. «او با نمایش نقص‌های چوب به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از زیبایی آن، قصد دارد درک ما از زباله را ارتقا دهد. زمان نابود نمی‌کند، بلکه شکل می‌دهد.»
آگیلار هم از دورهمی های “شام‌های آگاهانه” که دور La Table des Vivants برگزار می‌شد، به عنوان برخی از ارزشمندترین لحظات خود یاد میکند. او می‌گوید: «مهمانان ما برداشت خود را از راه‌های غیرمنتظره‌ای برای زندگی که [قبلاً] از آنها بی‌اطلاع بودند، به اشتراک گذاشتند. این مکان هم ظرفیت ما برای شگفتی و هم میل ما به مراقبت را دوباره فعال میکند.»
او به همان اندازه عاشق ماسک‌های پاپیه ماشه هنرمند آنا الکساندرا است که به نظر می‌رسد بدون فرآیند پخت مکرر، ویژگی‌های سرامیک را دارند. «هر یک از ماسک‌های او دری است که ما را دعوت میکند تا برای مدتی از شخصیت اجتماعی خود دست بکشیم تا با وسعت آنچه واقعاً هستیم، روبرو شویم.»
این مطلب را هم بخوانید...
هر یک از حواس در سفری از طریق گالری Cosmos and Matter درگیر می‌شوند. بولتیل می‌گوید: «دست‌ها سرامیک‌های شکل‌داده‌شده از خاک رس وحشی جمع‌آوری‌شده را لمس میکنند که بدون لعاب، خام رها شده‌اند. چشم‌ها منسوجات طبیعی را کشف میکنند که با رنگ‌های گیاهی رنگ‌آمیزی شده‌اند و به روشی سنتی توسط یک طراح جوان که به مدت شش ماه نزد بومیان آموزش دیده، با دست بافته شده‌اند. بینی از یک عطر طبیعی که بدون حتی یک مولکول مصنوعی ساخته شده، لذت می‌برد. دهان کاکائوی خام و خوراکی‌های ساخته‌شده از میوه‌ها و سبزیجات تخمیرشده و خشک‌شده را می‌چشد.»
در گالری Cosmos and Matter، طراحی این قدرت را دارد که آنچه زمانی انتزاعی یا غیرقابل دسترس بود را نمایان کند. آگیلار تأکید میکند: «این گالری حرکات را به عادت‌ها، و انتخاب‌ها را به تعهدات تبدیل میکند.» بولتیل با او هم‌نظر است و می‌گوید: «در دنیای شهری که اغلب در آن قطع ارتباط داریم، این مکان قطبیت خود را ارائه می‌دهد: حس ارتباط دوباره، که در قلب پایتخت ریشه دارد.»
