«زینچه» برداشتی جدید از مفهوم زین است؛ جایی که نشستن به معنای حضور فعال و آماده‌باش در فضا تعریف میشود. طراحی آن بدن را نه در فرو رفتن کامل در صندلی، و نه در جدایی مطلق از آن، بلکه در وضعیتی متعادل میان آرامش و هوشیاری نگه می‌دارد. پاها محکم روی زمین قرار می‌گیرند و بدن در حالتی قرار می‌گیرد که هر لحظه آمادگی برخاستن دارد.
در نمایش زینچه، کانسپت در قالب یک حجم فیزیکی در مقابل دید گذاشته شده تا ایده‌ی تعادل میان بدن، شیء و فضا نه به‌صورت کارکردی، بلکه صرفاً در ارتباط فرمی با محیط قابل مشاهده باشد. بخش‌های خالی صندلی نیز امکان جریان نور و هوا را فراهم می‌کنند و ارتباط آن را با محیط پیرامون پررنگ‌تر می‌سازند.
زینچه تنها به‌عنوان یک نشیمن‌گاه عمل نمی‌کند؛ بلکه چارچوبی برای حضور، ارتباط و گردهمایی است. این پروژه توسط استودیو هامون ارائه شده است؛ استودیویی که طراحی را به‌مثابه گفت‌وگویی میان فضا و مبلمان می‌بیند و در جستجوی راه‌حل‌های نوآورانه برای پیوند کارکرد معاصر با روایت‌های فرهنگی است.
این مطلب را هم بخوانید...
