یه ضربالمثل قدیمی تو املاک هست که میگه آشپزخونه خونه رو میفروشه. برعکسش هم درسته، یه آشپزخونهی قشنگ و بازسازیشده میتونه یه خانواده رو تو خونشون محکم کنه، یه جایی که قراره همیشه توش زندگی کنن. برای یه زوج تو کانکتیکات که با مشکلات جای کم، آشپزی سخت و ظاهر بد یه آشپزخونهی کوچیک دست و پنجه نرم میکردن، یه آشپزخونهی جدید و بزرگتر نه فقط یه آشپزخونهی رویایی، بلکه یه خونهی کاربردیتر رو به ارمغان آورد، جایی که اونا و سه تا بچهی مدرسهایشون میتونن راحت زندگی کنن و رشد کنن.

توماس نولان که بخش معماری بازسازی رو انجام داد، خونهی موجود که تو سال ۲۰۰۴ ساخته شده رو یه قلعهی فرانسوی با یه حال و هوای ویکتوریایی توصیف میکنه. اون موفقیت گسترش طبقهی اول رو مدیون کیمبرلی لوین از شرکت طراحی وِرو میدونه که با اضافه کردن حدود ۸۰۰ فوت مربع، نه فقط یه آشپزخونه، بلکه یه مرکز چند منظوره برای خانواده ایجاد کرده.

نولان میگه: «این پروژه خیلی پیچیده بود و کلی جزئیات داشت.» ایشون اشاره میکنن که الگوی بهینه رفت و آمد توی خونه اولویت اصلی بوده. میگه: «هرچی بیشتر بتونید جریان رفت و آمد رو کنترل کنید، فضا کاربردیتر میشه.»

برای مشتریش، یه مامانِ خیلی پر مشغله که «خیلی مرتبه و عاشق آشپزیه»، کارایی فضا خیلی مهمه، لِوین میگه. تو لیست آرزوهاش دو تا جزیره آشپزخونه بود، یکی که بتونه کار خودش رو بکنه و یکی که بچهها بتونن کار خودشون رو بکنن. مهمونیهاشون معمولا خیلی خودمانی و بیمقدمهاس. «خیلی جا برای نشستن گذاشتیم که برای این خانوادهی همیشه در حال حرکت مناسبه»، لِوین میگه، که آشپزخونه رو طوری طراحی کرده که با انواع مختلف غذا خوردن جور دربیاد، از یه میان وعده کنار پیشخوان تا یه دورهمی روی نیمکت دنج یه گوشهی روشن اتاق.

سقف گود (کوفری) که با معماری سنتی خونه هماهنگه، شیک و یکدست شده. نولان میگه: «طراحیش یه پروسه طولانی بود. اگه شلوغ میشد، تمرکز رو از بین میبرد و حواس رو پرت میکرد.»

طرح جدید طبقه، آشپزخونه رو به اتاق خانوادگی کناری باز کرده، و همینطور یه بوفه کوچیک هم هست که راهِ عبور به قسمتهای رسمیتر خونه، مثل اتاق غذاخوری و ورودی اصلی رو میده. این بوفه، که بسته هست و دید به سمت مقابل نداره و از کف تا سقف کابینتهای آبیِ نفتیِ تیره داره، یه ورودی جذاب و حتی جادویی به اون فضای جمع و جور و دوستداشتنی پشتش میده.

